„Na szczęś­cie, na dobry rok, na dobre plony, na powodze­nie dla każdego rol­nika – opowiadają mieszkanki lubel­s­kich wsi. – Sypie się każdego, na szczęś­cie, na św. Szczepana, żebyś­cie byli zdrowi i weseli jak w niebie anieli. Nawet jak chodzą po domach i sypią owsem, bo prze­ważnie są to dzieci, to nikt się nie obraża, że sypią po podłodze czy dywanie. Syp­cie. Owies jest plenny, najprost­szy, a rzeczy najprost­sze są zawsze najszczęśli­wsze. Owsa zawsze było pod dostatkiem, jest on naj­plen­niejszy i rośnie nawet na najbardziej marnym polu”. Zwyczaj obsypy­wa­nia siebie nawza­jem owsem ma upamięt­nić ukamienowanie św. Szczepana.